Bu gün ədəbiyyatımızın, poeziyamızın görkəmli simalarından biri, Xalq şairi Vaqif Səmədoğlunun anım günüdür.

Vaqif Səmədoğlu... Bu ad hər birimizə yaxından tanışdır. Çünki o, təkcə atasının çox sevdiyi şairin, Molla Pənah Vaqifin adını daşımır. O, həm də elə atası, böyük şarimiz Səməd Vurğunun adını daşıyır. Vaqif Səmədoğlu 1939-cu ildə dünyaya göz açıb. Ədəbi mühitin içərisində böyüyüb, uşaqlıqdan evlərində söz, sənət, musiqi sədaları əskik olmayıb. Vaqif Səmədoğlu həm də bəxti gətirən bir şair idi. Çünki Səməd Vurğun kimi bir şəxsiyyətin yanında böyümək,  gələcəyin unudulmaz şairi olmaq üçün heç də çətin deyildi. O,  şair olur, amma atasından çox fərqli. Əgər biz Səməd Vurğun poezisiyanda yaşamaq, həyat eşqi, güllər, çiçəklər, mübarizə hissini duyuruqsa, Vaqif Səmədoğlu poezisiyasında tam əksinə...

Qağayı, axtar məni,
Bu yerdən apar məni,
Ölüm köksümü döyür,
Qorxuram açar məni…

Amma oxucu, poeziyasevərlər Səməd Vurğunu necə sevib,qəbul edibsə, elə oğlu Vaqifi də o cür qəbul etdi. Onun öz dəsti-xətti, bənzərsiz qələmi oldu. Ona görə zamanla artıq heç kim ona Səməd Vurğunun oğlu yox, Vaqif Səmədoğlu dedi. Poezisiyanda olduğu qədər dramaturgiyasında da atasından geri qalmadı, bəlkə də öndə olmağı bacardı. Ekranlarda izlədiyimiz bir çox Azərbaycan filmlərinin və televiziya tamaşarının  ssenari müəllifliyi məhz ona məxsusdur. ”Bəxt üzüyü”, “Cin mikrorayonda”, ”Gün keçdi”, “Evləri köndələn yar”, “Yaşıl eynəkli adam” bunlardan sadəcə bir neçəsidir.

O, həm də xoşbəxtliyin qafiyəsini tapa bilməməkdən gileylənirdi. Amma, xoşbəxt bir şair idi. Əgər belə olmasaydı bu gün sözləri musiqiləri bəzəməzdi. Şairin yaradıcılığı təkcə şeir, dramaturgiya, filmlərlə yekunlaşmır, onun sözləri həm də musiqilərdə yaşayır. ”Mən sizə gələcəm”, ”Bir axşam taksidə”, “Uzaq yaşıl ada” kimi məşhur mahnıların sözləri məhz Vaqif Səmədoğluna aiddir. Onun sözlərinə ən çox müraciət edən bəstəkar isə mərhum Emin Sabitoğlu idi. İki ölməz sənətkarın yaratdığı şedevrlər bu gün də öz kübarlılığı ilə seçilir.

Vaqif Səmədoğlu yaradıcılığı boyu şeirlərində atasına duyduğu həsrəti tez-tez qələmə alır. O şeirlərindən birində deyir: "Əlimi uzatdım sevincə sarı, gördüm yox - arada kədər dayanıb, atamı səslədim köməyə gəlsin, gördüm yox - arada qəbir dayanıb. Üz tutub gedirdim Allaha tərəf, gördüm yox - arada ömür dayanıb". Bu gün isə arada heç nə dayanmayıb.

Vaqif Səmədoğlu atası Səməd Vurgunun yanında, İkinci Fəxri Xiyabanda uyuyur. Məzarı isə öz şeirində yazdığı, arzuladığı kimidir: "Məzarıma nə başdaşı qoyun, nə heykəl. Bir cüt ayaqqabı qoyun, ayağıyalın geyib getsin..."

 

Gülnar İlqarqızı