Xalq artsiti Səfurə İbrahimova… Səhnəmizin Vəfası, Nazlısı, Ofelyası,Sevili... kinomuzun İsməti, Tellisi, Dilbəri, Mədinəsi, Sədaqəti… Azərbaycanın ilk bahar qızının ömrü çəkildiyi filmlərdə, tamaşalarda qaldı...
Səfurə İbrahimova onlarla obraz yaratsa da ilk Bahar qızı kimi sənət tariximizə düşüb. Xalqına əziz gündə xeyir arzulamaq məhz onun nəsibi olub.Aktrisa səhnəyə bir qədər gec gəlib. Beş il orta məktəbdə çalışsa da, dram dərnəyinə gedib. Kiçik səhnələr onu gec-tez böyük səhnəyə gətirməli idi. Axı onlarla obraz onun yolunu səbirsizliklə gözləyirdi.
Səfurə İbrahimova elə tələbəlik illərindən Akademik Milli Dram Teatrının truppasına daxil olub. «Hamlet»də Ofelya da olub, «Adamın adamın»da Balaxanım da. Səhnədə Sevili canlandıran aktrisa kinoda Dilbər olub, Sevilə meydan da oxuyub.
Səhnə, kino onun ailəsi idi. O, Nəcəfovun vəfalı arvadı, Namiqin istəkli anası idi. Sədi Əfəndinin qayğısını çəkən xanımı idi.
Səhnə Səfurə İbrahimovanı sevirdi, kino kamera aktrisanın hər cizgisinə valeh idi. Sənət ona bağlı olsa da, amma o, bir gün qapısını bağladı. Nə sənətinin üzünə açdı, nə də sevənlərinin. Tərki dünya oldu. Rolları, keçmişi ilə başbaşa qalsa da heç vaxt unudulmadı. Onu həmişə axtardılar, ondan hər zaman yazdılar.
Axı o, Cənnətməkan kəndinin istəklisi, üzündən təbəssümü əskik olmayan Mədinəsi idi.
Ülviyyə Heydərova