Vaqif Mustafazadə - bəstəkar, pianoçu. O, cazı muğama qovuşdurmaqla adını musiqi tarixinə qızıl hərflərlə yazıb.
16 mart, 1940-cı il. İçərişəhərdə «Adsız» dalanın 4-cü evində dünyaya gələn oğlana böyük şair Səməd Vurğunun məsləhəti ilə Vaqif adını qoyurlar. Musiqiçi klassikanı əvvəlcə anasından – dahi Üzeyir Hacıbəylinin tələbəsi olan Zivər Əliyevadan öyrənir. O, Asəf Zeynallı adına Bakı Musiqi Məktəbində, sonralar Üzeyir Hacıbəyli adına Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasında fortepiano şöbəsində təshil alsa da, cazı çox sevdiyi Çarli Parkerin, Bil Evansın, Maykl Taynerin, Əhməd Camalın və başqa caz ustalarının ifasını dinləməklə öyrənir.
Vaqif Mustafazadə bütün varlığı ilə muğamın içində idi. O, “Bayatı-Şiraz»la, «Segah»la, «Rast»la, «Şur»la, rənglərlə, təsniflərlə caz dilində danışırdı. Muğamı «cazlaşdıran» Vaqif Mustafazadə «Muğam» caz-triosunu yaratmaqla cazda yeni səhifə açır. Bununla belə sənətkar heç də qəbul olunmurdu. O, bir gün əzizlərini, İçərişəhərini tərk edir, sevdiyi işlə məşğul olmaq üçün qonşu Gürcüstana üz tutur.
O, Gürcüstan Dövlət Filarmoniyasında yaratdığı «Qafqaz» caz-triosu ilə yaradıcılığını zənginləşdirir. Caz festivalları, konsertlər Vaqif Mustafazadəni bir sənətkar kimi dünyada tanınıb qəbul olunmasına yardım edir. Tallində keçirilən Ümumdünya Caz Festivalında göstərdiyi yüksək nəticə onu zirvəyə qaldırır. Bu mükafatdan sonra o, doğma Bakıya, doğulduğu “Adsız” dalana qayıdır.
Vaqif Mustafazadə xəstə ürəyi ilə əvvəlcə «Leyli», sonra isə «Sevil» Vokal-İnstrumental Ansamblını yaradır. Gürcüstanın paytaxtında gerçəkləşən «Tbilisi-78» Ümumittifaq Caz Festivalında səkkiz yaşlı qızı Əzizə ilə birgə səhnəni paylaşaraq müsabiqənin laureatı olması yarasına məlhəm olur. Cazmen elə həmin il «Əzizəni gözləyərkən» əsəri ilə Monakoda keçirilən Beynəlxalq Caz Müsabiqəsində ən yüksək mükafata layiq görülür. Bu kompozisiyanın qalib gəlməsi elə bil gələcəkdən xəbər verirdi. Bu gün «Azəri şəhzadəsi» kimi tanınan Əzizə Mustafazadə cazın canlı əfsanəsi hesab olunur…
1979-cu ilin dekabrın 16-sı. Vaqif Mustafazadə uzaq Daşkənddə yaralı ürəyini caza bağışlayır. Onun ömrü, bəstələri yarımçıq qalsa da “muğamlaşan” cazı tək doğulduğu “Adsız” dalanı Vaqif Mustafazadə küçəsinə çevirmədi, həm də insanların qəlbinə işıq səpdi...
Ülviyyə Heydərova