Bu gün Azərbaycan Ordusunun bölmələri Ağdam rayonuna daxil olub. 2010-cu ildə Əl-Cəzirənin internet nəşri Ağdamı «Ruhlar şəhəri» siyahısına almışdı. İndi «Ruhlar şəhəri»ndə ruhlar da şaddır.

Ağdam Qarabağın qapısıdır. Ağdamla təkcə ağdamlılar fəxr etmirdi, onun adını eşidən belə Günəş şüaları ilə nurlanmış şəhərə aşiq olurdu. Səbəb? Sadədir. Cənnət Qarabağı görmək istəyən qapını öz əliylə açıb, keçmək istəyirdi. Hamı bu şəhərə bəxtəvərlik oxuyurdu. Oranı çörəkli, bərəkətli bilirdi. Dünyada ikinci Çörək muzeyinin məhz Ağdamda olması da bəlkə də elə buna görə idi.

Erməni terrorçuları Ağdama hücum edəndə Qarabağın gözünü çıxartmaq istədi. Ağdam uğrunda minlərlə əsgər mübarizə apardı, qan tökdü, şəhid oldu. Ağdam viran qalsa da, xarabalığa çevrilsə də, “ruhlar şəhəri” olsa da, ağdamlılar ruhdan düşmədi. Onların səsi həmişə ucalardan gəldi. Ruh olmuş sənətkarlar belə bir gün də olsa Ağdamı tək qoymadı. Qurban Pirimovun tarı qəlblərdə susmadı, Qədir Rüstəmovun «Sona bülbüllər»i yaralara məlhəm oldu.  Ceyhun Mirzəyev isə «Fəryad» qopardı.

Gənc yaşında torpağa düşən Səxavət Məmmədovun ruhundan çıxan nəğmə bu gündən azadlığa qovuşdu. Elə «Ruhlar şəhəri» də azad bir quş oldu, qəfəsdən çıxdı, isti yuvasına qovuşdu. Şanlı Ordumuz həsrətə, nisgilə son qoydu. Azadlığın mübarək Ağdam! Damların həmişə Günəş şüaları ilə nurlansın! 

Ülviyyə Heydərova